سید محمد جعفر غیرت اصفهانی شاعر ناشناخته عصر بازگشت ادبی

سید محمد جعفر موسوی اصفهانی متخلص به " غیرت " فرزند سید محمد سعید از شاعران قرن دوازدهم و اوایل قرن سیزدهم هجری است. تذکره های ادبی آن عهد اطلاعات زیادی به ما نمی دهند. تنها می نویسند از سادات اصفهان بوده و از علوم رسمی و ادبی با بهره بوده و در سال ۱۲۱۵ ه.ق. درگذشته است.

از مطالعه نسخه های خطی که او کتابت کرده و یا در کتابخانه شخصی خود داشته معلوم می شود که در علوم ادبی به ویژه در ادبیات عرب مهارتی به سزا داشته و چندین سال هم علوم دینی همچون فقه و اصول را آموخته و از درس فلسفه استادان حکمت نیز بهره برده است.

شوربختانه از استادان او اطلاعی نداریم. ولی احتمال دارد وی از شاگردان آقا محمد بیدآبادی، ملا محراب گیلانی و میرزا ابوالقاسم مدرس باشد.

از سفرها و دوستان و معاشران او نیز اطلاعی در دست نیست. او از شاعران نسل دوم بازگشت است که به پیروی از میر سید علی مشتاق اصفهانی به شیوه ی شاعران سبک عراقی و خراسانی شعر سروده است. در ان روزگار آذر بیگدلی ، رفیق اصفهانی، رهی اصفهانی ، میرزا جعفر صافی اصفهانی ، میرزا محمد سحاب ( فرزند سید احمد هاتف اصفهانی ) ، واله اصفهانی شاعران مشهوری بوده اند و به احتمال زیاد عیرت اصفهاتی از دوستان و مصاحبان آنان به شمار می رفته است.

از دیوان اشعار او تنها یک نسخه آن هم به خط مولف در کتابخانه مرحوم عبدالحسین بیات در اراک وجود داشته و آن را به کتابخانه انجمن آثار و مفاخر فرهنگی در تهران انتقال داده اند.

غیرت چند فرزند داشته که نام دو تن از آنان اسماعیل و محمد مقیم است ولی نشانه ای از اینکه آنان راه پدر را ادامه داده باشند به دست نیامده است.

از آرامگاه او هم اطلاعی در دست نیست. و به قول فاضل خان گروسی در تذکره انجمن خاقان در سال ۱۲۱۵ ه. ق. از دنیا رفته است.